ไม่ยึดติดกับตำรา

หลี่สูถง เป็นผู้ศึกษาพระพุทธศาสนาที่มีความรู้ลึกซึ้ง เมื่ออายุยังน้อยเขาอยากเข้าศึกษาเรื่องเซน

จึงไปขอพบอาจารย์ที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง อาจารย์ท่านนั้นชี้แนะแนวทางให้แก่เขาอยู่นาน

หลี่สูถงก็ยังไม่อาจเข้าใจและเข้าถึงหลักแห่งพระพุทธศาสนาที่แท้จริงได้

ดังนั้นอาจารย์เซนท่านนั้นจึงยกกาน้ำชารินน้ำชาใส่ถ้วยซึ่งตั้งตรงหน้าของหลี่สูถง

รินจนน้ำชาเต็มถ้วยแล้ว อาจารย์ก็ยังไม่หยุด

    

    หลี่สูถงทนไม่ได้จึงทัก "อาจารย์ครับ อย่ารินอีกเลย ถ้วยใส่น้ำชาไม่ได้อีกแล้ว"

อาจารย์จึงหยุดมือ ค่อยๆ เอ่ยปากว่า 

"ใช่สินะ ใส่ไม่ได้อีกแล้ว เจ้าเองก็เป็นเช่นเดียวกัน อยากเรียนรู้เรื่องความล้ำลึกของนิกายเซน ก็ต้องสะสางสมองเสียก่อน 

ต้องกวาดเอาจินตนาการและสารพัดความคิดที่อัดแน่นในสมองทิ้งไปให้หมด"

    ได้ยินเพียงเท่านี้ หลี่สูถงก็เข้าใจโดยฉับพลัน

บุคคลที่ยิ่งใหญ่ 

คือส่วนขยายของบุคคลตัวน้อย

ชีวิตที่ยิ่งใหญ่หล่อหลอมมาจาก 

ชีวิตธรรมดาสามัญ

"คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อคิด ในทางกลับกัน

คนเราครุ่นคิดเพื่อให้ชีวิตดำเนินต่อไปได้"

อ้างอิงจาก หนังสือ"เรื่องดีๆ บนโถส้วม"